Karipap

Korang suka makan karipap tak?

Kali ni aku nak ceritakan sikit mengenai karipap yang merupakan kuih peberet aku, walau di mana jua. Karipap paling best, mestilah karipap yang mak aku buat. Cukup lengkap dengan intinya yang menawan sukma. Ada kentang, ketulan daging atau ayam, rempah yang cukup... cakap banyak pun tak guna. Next to my mum punya hasil tangan, ialah karipap yang dijual di simpang depan umah mak aku. Karipap ni leh tahan gak sedapnya. Intinya pun cukup berempah. Kalau aku balik kampung memang hari-hari aku beli karipap ni. Di Sarawak ni pun banyak karipap. Leh di beli di mana-mana pasar. Ada yang pusing dan ada yang tak berpusing. Bagi aku ada dua kualiti yang penting di dalam karipap; pertama ialah kulitnya yang sedap dan kedua, intinya... tak kiralah inti apa pun, hatta inti sardin pun, sekiranya disediakan dengan sukatan yang betul ianya pasti akan menggembirakan penggemar karipap seperti aku. Karipap adalah kuih asas yang sering dijumpai di majlis-majlis seperti majlis hari jadi, kenduri, mesyuarat di opis, mesyuarat PIBG malah di kafetaria sebagai kuih yang dimakan sebagai sarapan. Pengalaman aku membuat karipap takdelah banyak sangat. Sebagai orang bujang, karipap ni samada aku beli kat kedai atau beli yang sejuk beku. Namun karipap sejuk beku ni biasanya mempunyai inti yang tak sedap. Tidak mencapai standard aku sebagai penggemar karipap. Di bulan Ramadan ni memanglah karipap akan kelihatan dijual di merata-merata pasar Ramadan seluruh negara, dari Perlis hinggalah ke Sabah... namun apakah mereka yang membuat karipap ni menyedari bahawa karipap seharusnya disediakan dengan penuh kasih sayang? Ini adalah untuk memastikan penggemar karipap seperti aku akan dapat menikmati karipap sesedap karipap ibu yang jauh di kampung? Hu hu hu hu hu aku nak makan karipap mak aku....

Cerita pasal karipaplah pulak... mesti mengigau ni!!!

Nak karipap... kroh! kroh! kroh!